España negra: Emile Verhaeren – Dario de Regoyos – Lola Lasurt
Emile Verhaerenmuseum, 12 september – 28 november 2021
In juni 1888 maakten de Spaanse kunstenaar Dario de Regoyos en de Belgische dichter Emile Verhaeren een reis doorheen de landelijke gebieden van Noordelijk en Centraal Spanje. Zij trokken langs afgelegen dorpen en steden, waarop de moderniteit geen enkele grip had en waar religieuze tradities, volkse gebruiken en archaïsche structuren nog zeer dominant waren. Het door Verhaeren geschreven verslag van deze reis vond zijn weerslag in een door Regoyos geïllustreerd boek met de bezwerende titel: España negra (1899). Deze uitgave, waarin dood, melancholie en zwarte schoonheid zeer present zijn, is gaandeweg een begrip geworden in de Spaanse cultuur en inspireerde ook verschillende andere auteurs, zoals bijv. José Gutiérrez-Solana. Geïnspireerd door España negra volgde de Spaanse kunstenares Lola Lasurt de sporen van Verhaeren en de Regoyos doorheen het hedendaagse Spanje. Zij vertolkte haar indrukken in een hele reeks zwart-wit beelden: olieverfschilderijen op zinken platen en stills van super-8 films. In de tentoonstelling worden de werken van Lola Lasurt in dialoog gebracht met een aantal werken van Dario de Regoyos; voornamelijk de lithografieën die hij gemaakt heeft voor El álbum Vasca uit 1897. De artistieke reisimpressies van Lola Lasurt werden samengebracht in een boek: Duelo por la España negra. De inleiding werd verzorgd door de Spaanse schrijver Pedro G. Romero.
Lola Lasurt
Het werk van de Spaanse kunstenares Lola Lasurt (Barcelona, 1983) is dikwijls geïnspireerd door de wisselwerking tussen kunst, maatschappij en geschiedenis. Het bevindt zich op het snijvlak tussen getuigenis, herbeleving en reflectie. Zij maakt daarbij gebruik van verschillende media: schilderkunst, grafische druktechnieken, video, animatie, installaties en occasioneel een happening. Lola Lasurt woont en werkt in Barcelona. Zij studeerde Schone Kunsten aan de Universidad Autnomà de Barcelona en behaalde een postgraduaat op het HISK (Hoger Institituut voor Schone Kunsten van Gent) en aan de Universiteit van Barcelona. Zij is sinds 2007 lid van het Leland Palmer-collectief en participeert aan het Fine Art Research Programme van de Royal College of Art (Londen). Zij was actief als artieste in residentie in het Frans Masereel Centrum, Kasterlee (2015), La Ene, Buenos Aires (2014); Kunsthuis SYB, Friesland, Nederland (2013); Greatmore Art Studios, Kaapstad, Zuid-Afrika (2012) en Hangar, Barcelona (2008). Haar werk werd tentoongesteld in de Casa Encendida, Madrid (2018), Anouk Villain Art Gallery, Diepen-beek (2016), Galeria Joan Prats, Barcelona (2015); Fundacio Joan Miró, Barcelona (2014); en Espai Dos – Arts Visuals, Terrassa (2012). Zij nam ook deel aan verschillende groepstentoonstellingen, o.m. in Netwerk te Aalst. In juni 2015 werd ze genomineerd voor de “Young Belgian Art Prize 2015” en geselecteerd om deel te nemen aan de collectieve expositie in BOZAR in Brussel en in 2016 won ze de Miquel Casablancas Prize (Barcelona).
Info: http://lolalasurt.com/
http://sofiecrabbe.blogspot.com/2018/02/delighted-despondence.html?view=flipcard
(Over Espana negra zie: https://es.wikipedia.org/wiki/Espa%C3%B1a_negra)
Dario de Regoyos
Dario de Regoyos (Ribadesella, 1857 – Barcelona, 1913) heeft vooral naam gemaakt als schilder van Spaanse landschappen en volkse taferelen. Als jong kunstenaar is hij in 1879 naar België getrokken waar hij onmiddellijk aansluiting vond bij de avant-gardistische kunstkringen van l’Essor en later Les XX. Vanaf Regoyos’ eerste Brusselse tentoonstelling in 1881 is Emile Verhaeren onder de indruk van zijn werk en weldra sluiten de twee een hechte vriendschap. Samen trekken zij in 1888 naar Spanje, waar ze Baskenland, Aragon, Navarro en Castilië doorkruisen. Dat zelfde jaar draagt hij zijn bundel Les Débâcles o.m. op aan de Regoyos. Gedurende enkele jaren zullen Verhaeren en de Regoyos mekaar minder zien, maar hun briefwisseling geeft aan dat de beide vrienden mekaar niet uit het oog verloren hebben. De Spaanse uitgave van España negra (1899), een tekst van Verhaeren met illustraties van de Regoyos, kan gezien worden als de late weerklank van hun Spaanse omzwervingen. In 1901 brengt Verhaeren, samen met Marthe, een laatste bezoek aan de ondertussen in Spanje gehuwde de Regoyos. Zoals in hun jonge jaren trekken de twee vrienden er opnieuw onderuit om de Spaanse steden te bezoeken. De twee zielsverwanten blijven met mekaar in contact tot de dood van de Regoyos in 1913.